Artykuły dla tagu — kult maryjny

 

Matka Boża Wspomożycielka Wszystkich Narodów, stojąca na plaży morza Sawu, wyraża otwartość na wielokulturowość Indonezji i wielokulturowość całego świata. Bo przecież Matka Boża jest Matką wszystkich.

Matka Wszystkich Narodów

Dzięki uprzejmości s. Joanny Dresler, MC

Jezus przedstawił Maryję światu jako błogosławioną między niewiastami, ponieważ Ona dała Mu życie ludzkie; w Niej zasiał ziarno Słowa Bożego i zechciał, aby została Matką wszystkich, a my wszyscy byśmy byli jej dziećmi w zamian za Niego. (Matka Leonia Milito) Maj w całym Kościele katolickim poświęcony jest Matce Bożej.  Jak dawna to tradycja? Wiemy, że już w starożytnej Grecji i Rzymie maj poświęcony był pogańskim boginiom związanym z płodnością i wiosną, czyli Artemidzie i Florze. Także wiele kultur zachodnich uważało maj za miesiąc, w którym świętowano narodziny, życie i macierzyństwo.  Już w bliższych nam czasach w encyklice Mense Maio z 29 kwietnia… Czytaj dalej »

Pierwszeństwo łaski, życzliwego dotyku przyjaźni rodzącej wzajemność, najdobitniej pokazuje opowieść o nowym Abrahamie, którym okazuje się Matka Chrystusa.

Raduj się, Przemieniona Łaską, Pan z Tobą (…) Oto niewolnica Pana (Łk 1, 28.38) Już z Pierwszego Testamentu, z historii Abrahama, dowiadujemy się, że Bóg zbawia – czyli ratuje od rozminięcia się z Nim, zaprzepaszczenia życia – dzięki wierze. Dokładniej rzecz ujmując: łaską przez wiarę (Ef 2,8), czyli całościowym oddziaływaniem swej życzliwości, na które otwiera nas wiara-ufność (pistis). Skorzystanie z pomocy wymaga uwierzenia Pomagającemu. Wierzymy dzięki łasce Czytamy: „Uwierzył Abraham Bogu i policzone mu to zostało na poczet prawości” (Rdz 15,6; Rz 4,3). Nie żyjemy w sposób prawy, gdy jesteśmy zafiksowani na samych sobie, szukamy swego. W tej sytuacji „błądzimy… Czytaj dalej »

Niech łąki umajone i chrześcijanie na ich widok wielbią Ojca i Syna, dzielących się z nami swoją chwałą oraz Ducha Chwały, spoczywającego na Bożych dzieciach.

Posyłasz Twego Ducha i są stwarzane (Ps 104,30) Niech łąki umajone i chrześcijanie na ich widok chwalą Ducha Świętego – Pana i Ożywiciela, który od Ojca (przez Syna) pochodzi. por. J 15,26; 16,13-15 Niech chwalą źródlany Podmuch Życia, Niepokalany Początek daru z siebie i wdzięcznej wzajemności, żywe Natchnienie i Spoiwo każdej prawdziwej wspólnoty. por. 2 Kor 13,13 Niech cieniste gaiki, źródła i kręte strumyki chwalą Nadprzyrodzoną Wiosnę, dziewiczą, oblubieńczą i macierzyńską Mądrość istnienia będącego kochaniem (amo, ergo sum). To Ona, Boska Ruah - w hebrajskim Duch to rodzaj żeński - stała się mocą i pieśnią por. Ps 118,14 ziemskiej Matki… Czytaj dalej »