Wydarzenie, jak wiele podobnych, umknęło uwadze naszych mediów katolickich. Poza streszczeniem przemówienia Franciszka nie pojawiła się żadna informacja o kolejnym, trzecim już, Międzynarodowym Kongresie Katechetycznym, jaki odbył się w Watykanie w dniach od 8 do 10 września.
Abp Rino Fisichella tak mówił dla Vatican News o poprzednich i tegorocznym Kongresie: „na świecie mamy armię katechetek i katechetów, którzy pełnią ważną dla Kościoła posługę, dlatego już przed kilku laty podjęliśmy refleksję nad czteroma częściami Katechizmu Kościoła Katolickiego. Zaczęliśmy od części pierwszej: katecheta świadkiem wiary. Następnie poruszyliśmy temat: katecheta świadkiem tajemnicy, gdyż druga część Katechizmu omawia liturgię. Teraz zajmujemy się częścią trzecią: Nowe Życie w Chrystusie, czyli stylem życia człowieka wierzącego”.
O czym rozmawiano?
Siedem wykładów, siedem dyskusyjnych grup tematycznych, trzy refleksje o katechetycznych eksperymentach, wreszcie przemówienie Franciszka. Zacznijmy od wykładów:
- Abp R. Fisichella: Katecheta świadkiem Nowego Życia w Chrystusie (wykład otwierający);
- Ks. Antonio Pitta (Papieski Uniwersytet Laterański): Powołani do wolności – kerygma i nowe życie;
- Bp Mark P’Toole (Plymouth): Antiquum ministerium – powołanie katechety;
- Kard. Mario Grech (Sekretarz Generalny Synodu Biskupów): Perspektywa synodalna katechezy ewangelizayjnej;
- Dr Rober Cheaib (Lyon): Osobista wolność i sumienie eklezjalne;
- Mário Marcelo Coelho, SCJ (Sao Paolo): dziesięć przykazań i Błogosławieństwa – katecheza w służbie formacji sumienia
- Ks. José Luis Segovia Bernabé (Madryt): Wkład katechezy w odnowę kościelną i społeczną.
W piątkowe popołudnie uczestnicy Kongresu dyskutowali w pięciu grupach językowych (francuski, angielski, włoski, hiszpański i portugalski) na następujące tematy:
- Formacja chrześcijańska w obliczu wyzwań końca życia;
- Różnice i zależności między mężczyzną i kobietą: ideologia gender;
- Odpowiedzialność i uczestnictwo w życiu społecznym;
- Prawda, komunikacja i problemy ery cyfrowej;
- Edukacja ekologiczna w trosce o wspólny dom;
- Przekaz kultury katolickiej
Wreszcie eksperymenty:
- Camino de Santiago: droga nawrócenia i wyzwania ewangelizacyjne;
- Centrum Mokoboli: formacja par katechistów i do głoszenia wiary i promocji godności człowieka;
- Real + True: amerykański projekt ewangelizacji za pomocą mediów społecznościowych.
Znaki Nowego Życia
Przemawiając na zakończenie Kongresu Franciszek powiedział między innymi: „Proszę was, niech was nigdy nie znuży bycie katechetami. Nie prowadzenie lekcji. Nie, to nie to samo. Katecheza nie może być podobna do innych lekcji w szkole, ale musi być żywym doświadczeniem wiary, którą każdy z nas pragnie przekazać nowym pokoleniom. Oczywiście, musimy znaleźć jak najlepszy sposób na to, by przekaz wiary był dostosowany do wieku i przygotowania osób, które nas słuchają. Jednakże decydującą rolę odgrywa osobiste spotkanie z każdą z tych osób. Tylko osobiste spotkanie otwiera serce na przyjęcie pierwszego głoszenia i pragnienie wzrastania w życiu chrześcijańskim. (…) Nigdy nie zapominajcie, że celem katechezy, stanowiącej istotny etap ewangelizacji, jest doprowadzenie do spotkania z Jezusem Chrystusem, aby On w nas wzrastał.“
Z głoszeniem Ewangelii i wzrastaniem w Nowym Życiu związane są znaki, o których we wspomnianym wywiadzie mówił abp Fisichella: „Już na pierwszych stronach Dziejów Apostolskich odnajdujemy zobowiązanie apostołów i wspólnoty chrześcijańskiej do głoszenia Ewangelii. Ale temu przepowiadaniu towarzyszyły znaki. Pierwszym była wspólna modlitwa w świątyni, życie we wspólnocie. Dlatego fundamentalnym znakiem jest znak wspólnoty. Innym znakiem, o którym mówią dzieje jest to, że nikt nie był w potrzebie. Czyli znak solidarności. Przez wieki widzieliśmy wyrzucanych na ulicę chorych, którymi nikt się nie opiekował, dlatego zrobiliśmy znak szpitali. Widzieliśmy edukację zarezerwowana dla pewnych klas społecznych, ale byli mężczyźni i kobiety, którzy zrozumieli, że edukacja musi być dla wszystkich, więc założyliśmy szkoły. W równym stopniu musimy być zdolni do dawania znaków nadziei: język nadziei, jakim dziś mówimy jest wspaniałym językiem”.
Tym językiem – konkluduje abp Fisichella – potrafi mówić nie „ten, który katechetą jest, ale nim się staje”.
***
Sięgnij do innych tekstów autora.
Jeśli podoba Ci się nasz portal i chcesz, żeby dalej istniał i się rozwijał możesz nas wesprzeć na PATRONITE.
Ksiądz katolicki, proboszcz parafii w Skrzynkach, redaktor portalu wiara.pl